تجزیه و تحلیل محتوای یادداشت‌ها به طور مداوم نشان داد که دانشجویانی که از لپ‌تاپ استفاده می‌کردند، رونویسی کلمه به کلمه بیشتری از مطالب سخنرانی نسبت به کسانی که یادداشت‌ها در کاغذ را با دست می‌نوشتند، داشتند.
علاوه بر این، محتوای یادداشت کلمه به کلمه بالا در دفتر کاغذ سنگی1401 با حفظ کمتر مطالب سخنرانی همراه بود.
به نظر می‌رسد که دانش‌آموزانی که از لپ‌تاپ استفاده می‌کنند، می‌توانند به شیوه‌ای کاملاً بی‌اهمیت، با تحلیل یا سنتز کمی توسط مغز، یادداشت برداری کنند.
این نوع رونویسی دفتر پاپکو کلاسوری ۱۴۰۱ سطحی نمی تواند درک یا کاربرد معنی داری از اطلاعات را ارتقا دهد.
اگر منشأ مزیت یادداشت‌های بلند دست از فرآیندهای مفهومی ناشی شود، شاید آموزش به کاربران لپ‌تاپ برای پیش‌نویسی خلاصه‌نویسی به‌جای کلمه به کلمه، عملکرد را افزایش دهد.
مولر و اوپنهایمر این ایده را با هشدار دادن به یادداشت‌برداران لپ‌تاپ در مورد تمایل به رونویسی اطلاعات بدون فکر بررسی کردند و صریحاً به آنها دستور دادند که در مورد اطلاعات فکر کنند و یادداشت‌ها را به زبان خودشان تایپ کنند.
علی‌رغم این دستورالعمل‌ها، دانش‌آموزانی که از لپ‌تاپ استفاده می‌کردند همان سطح محتوای کلمه به کلمه را نشان دادند و در ترکیب مواد بهتر از دانش‌آموزانی که چنین هشداری دریافت نکردند، نبودند.
ممکن است این دستورالعمل‌های مستقیم برای بهبود کیفیت یادداشت‌های لپ‌تاپ شکست خورده باشد.
زیرا هنگام تایپ کردن در دفتر کاغذی کاهی تکیه بر فرآیندهای کم‌مشکل و بی‌اهمیت بسیار آسان است.
توجه به این نکته مهم است که اکثر مطالعاتی که یادداشت برداری با دست را با لپ تاپ مقایسه کرده اند، از تست های حافظه فوری استفاده کرده اند که در مدت کوتاهی (معمولاً کمتر از یک ساعت) پس از جلسه آموزشی انجام شده است.
با این حال، در محیط‌های کلاس درس واقعی، دانش‌آموزان معمولاً چند روز پس از یادگیری مطالب جدید ارزیابی می‌شوند.
بنابراین، اگرچه کاربران لپ‌تاپ ممکن است در طول سخنرانی به اندازه کافی رمزگذاری نکنند و دفتر پاپکو در نتیجه ممکن است در ارزیابی‌های فوری دچار ضعف شوند، به نظر منطقی می‌رسد که انتظار داشته باشیم اطلاعات اضافی که آنها ثبت می‌کنند، هنگام مرور مطالب پس از تأخیر طولانی، مزیتی به آنها بدهد.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.