کشف درب چوبی قدیمی با روکشی از پوست انسان در بریتانیا

قدیمی‌ترین درب چوبی قدیمی بریتانیا را می‌توان در کلیسای وست مینستر، در گذرگاهی که به Chapter House منتهی می‌شود، پیدا کرد.

قدیمی ترین درب برای اولین بار در سال 2005 با فرآیندی به نام دندروکرونولوژی تاریخ گذاری شد.

مطالعه دقیق در چوبی، که در دهلیز منتهی به Chapter House در کلیسای وست مینستر دیده می شود، نشان داد که چوب پس از سال 1032 پس از میلاد بریده شده است و این در در زمانی در دهه 1050 ساخته شده است.

این در زمان پادشاهی ادوارد اعتراف کننده بود که صومعه نورمن را ساخت که در سال 1065 تقدیس

این باعث می‌شود نه تنها قدیمی‌ترین در بریتانیا باشد، بلکه تنها موردی است که به دوره آنگلوساکسون اختصاص دارد.

الگوی حلقه‌ای از الوار در پالت چوبی دست دوم قدیمی نشان می‌دهد که درخت در شرق انگلستان رشد کرده است، به احتمال زیاد از جنگل‌های وسیع متعلق به ابی در این منطقه، و احتمالاً از اسکس.

در از پنج تخته بلوط عمودی ساخته شده است که با سه چوب افقی و تسمه آهنی در کنار هم قرار گرفته اند. به طور غیرمعمول، چوب‌ها درون تخته‌ها فرو رفته‌اند تا در از هر دو طرف همسطح باشد.

به طور معمول درهای قرون وسطایی دارای یک جلو صاف و پشت دارای برآمدگی ها و مهاربندها هستند.

ساخت این در منحصر به فرد است و نشان می دهد که برای برقراری ارتباط بین فضاهایی با اهمیت یکسان در ابی در نظر گرفته شده است. اما موقعیت اصلی آن مشخص نیست.

این تخته ها از یک درخت هستند و حلقه های روی آنها در طول سال های 924 پس از میلاد تا 1030 رشد نشان می دهد.

از آنجایی که وقتی تخته ها به صورت در ساخته می شدند پوست درخت را کوتاه می کردند،به این معنی است که سال قطع قطع نمی شود  قیمت چوب کیلویی بالا رفت.

درب قطع شده و اکنون 6.5 فوت ارتفاع و 4 فوت عرض دارد و به یک اتاق کوچک باریک منتهی می شود. قسمت بالای آن تقریباً به صورت طاقدار گرد بود و در ابتدا حدود 9 فوت ارتفاع داشت. پس از اتصال تخته ها به هم، احتمالاً هر دو صورت با پوست گاو پوشانده شده بود و برای ایجاد یک سطح صاف برای تزئین (هیچ اثری از نقاشی باقی نمی ماند) اضافه شد.

سپس لولاهای آهنی زینتی و تسمه های تزیینی ثابت شد، تنها یکی از تسمه های اصلی امروزه با پوستی که در زیر آن (روی وجه داخلی در) به دام افتاده است، باقی مانده است که موجب افزایش قیمت درب چوبی ارزان شد.

بدیهی است که وقتی هنری سوم ابی و خانه فصل را از سال 1245 بازسازی کرد، درب حفظ شد، اما برای قرار گرفتن در موقعیت جدید، آن را قطع کرد.

در قرن نوزدهم برای اولین بار تکه های پوست گاو مورد توجه قرار گرفت و افسانه ای شکل گرفت که این پوست انسان است. فرض بر این بود که شخصی در حال ارتکاب هتک حرمت یا دزدی در کلیسا گرفتار شده و پوسته پوسته شده و پوست او به این در میخکوب شده است تا مانعی برای دیگران باشد.